راندن کامارو IROC-Z خودرویی برای جنرال موتورز بسیار جالب است: بررسی یکپارچهسازی با سیستمعامل

آخرین کامارو (ZL1 1LE شش سرعته) دسامبر گذشته از کارخانه شورولت لنسینگ، میشیگان عرضه شد و این شرکت حتی هنوز جانشین احتمالی آن را اعلام نکرده است. برای اولین بار در پانزده سال، دلالان Chevy بدون ماشین پونی نمادین بودند. با توجه به اینکه تولید کامارو در آینه دید عقب استوار است، زمان خوبی برای بررسی تأثیر فرهنگی ماشین پونی پاپیونی است.

از کجا شروع کنیم؟ او زندگی کاملی را با بسیاری از وقایع مهم به یادگار داشت. جدیدترین ZL1 1LE با زمان رینگ 7:16.04 در شکستن جالوت مطمئناً واجد شرایط بهترین در تمام دوران است. معرفی مجدد اخیر کامارو و مایکل بی ترانسفورماتورها ارتباط او با زنبور زرد روشن فراموش نشدنی است. در اوج جنگ خودروهای عضلانی ساخته شده است، مدل اصلی 67-69 Z/28 خودنمایی می کند.

اما IROC-Z 1988 IROC-Z با بارگیری کامل و پنج سرعته، شهرت بی چون و چرای رای اول را دارد. در حالی که این سریع‌ترین یا باکیفیت‌ترین کامارو نیست، آزاردهنده‌ترین است و چیزی است که کامارو برای سال‌های آینده با آن به یاد می‌ماند.

اگرچه نسل دوم کامارو، که در سال 1970 معرفی شد، فروش نسبتاً بالایی داشت، اما این خودروی پرفورمنس درخشش خود را از دست داد. مدل پکیج Z/28 در پایان عمر خود 3600 پوند وزن داشت و تنها 165 اسب بخار از V-8 خود تولید می کرد. بررسی‌های معاصر نشان داد که این مدل زمانی که در سال 1981 متوقف شد، قدیمی و غیرعملی است. نسل سوم که در سال 1982 معرفی شد، باید جان تازه ای به نام کامارو می بخشید. مهندسان جنرال موتورز تمام موانع را انجام دادند: نسل سوم کامارو 250 پوند وزن کم کرد، تزریق سوخت اضافه کرد، یک دستی پنج سرعته ارائه کرد و از آخرین فناوری ساخت شیشه استفاده کرد تا ظاهری واقعاً مدرن به آن بدهد. برای اولین بار مورد تحسین قرار گرفت.

در سال 1985، شورولت بسته تجهیزات جدیدی را برای نسل سوم معرفی کرد: IROC-Z. IROC-Z که از نام مسابقه بین‌المللی قهرمانان، یک سری مسابقات اتومبیلرانی تک‌ساخت تمام ستاره‌ای که عمدتاً روی بیضی‌های روکش دار اجرا می‌شوند، نامگذاری شده است، به وضوح بالاترین عملکرد و بهترین هندلینگ کامارویی بود که تا کنون ساخته شده بود. چرخ‌های پهن‌تر، لاستیک‌های ضخیم‌تری داشت و توسط کمک فنرهای پایین‌تر و مخصوص سوپاپ هدایت می‌شد. دارای مهاربندی قاب و میله‌های نوسانی ضخیم‌تر بود. این خودرو با آخرین فناوری تزریق سوخت جنرال موتورز، معروف به تزریق در بندر تنظیم شده (TPI) ارائه شد و اولین کامارویی بود که از زمان ضعف بیش از یک دهه پیش، از مرز 200 اسب بخار عبور کرد.

شورلت در تبلیغات خود کاملاً واضح بود: آیا می خواهید یک ماشین مسابقه رانندگی کنید؟ در اینجا شما بروید.

IROC-Z یک موفقیت بزرگ بود. هنگامی که این مدل 1988 وارد نمایشگاه شد، شوروی به لطف محبوبیت تریم Z28 Camaro سطح متوسط ​​را کنار گذاشت و IROC-Z را جایگزین آن کرد. اگرچه یک V-8 350 اینچ مکعبی در IROC ارائه شد، موتور 305 اینچ مکعبی آن خودرو تنها موتور ارائه شده با گیربکس دستی بود و تنها ده اسب بخار کمتر از موتور بزرگتر 45 اینچ مکعبی داشت. این مشخصات برای دریافت بود. به طوری که این نمونه کاملاً بارگذاری شده زندگی خود را به عنوان یک نمایش دهنده نمایندگی آغاز کرد.

گیربکس دستی انتخاب مناسبی است زیرا گیربکس T5 به طرز شگفت انگیزی برای خودروهای این دوره احساس خوبی دارد. پرتاب ها طولانی هستند، اما اهرم به راحتی دروازه ها را پیدا می کند و می توانید به سرعت آن را از طریق دنده ها حرکت دهید. V-8 305 اینچ مکعبی (کامل با یک صدا خفه کن Magnaflow با دو بادامک، همانطور که خدا در نظر گرفته است) ممکن است با استانداردهای مدرن ضربه‌ای سنگین به خود ندهد، اما تمام گشتاور 290 پوند فوتی آن اساساً در دسترس است. سرعت بیکار کم تزریق پورت تنظیم شده، اگرچه در رانندگی با سرعت کم به اندازه یک راه‌اندازی مدرن EFI جذاب نیست، با فشار دادن پدال، سوخت را به خوبی تحویل می‌دهد. در تست معاصر، 0-60 بسیار کمتر از 6 ثانیه بود. من تقریباً مطمئن هستم که می توان با لاستیک های مدرن و یک اگزوز با تنفس آزاد به یک سواری تخت پنج ثانیه ای دست یافت.

به لطف شیشه جلوی شیب دار، آینه های کوچک، گیج های بزرگ و درهای بلند، کابین مانند یک کوپه اسپرت احساس می شود، به خصوص اگر صندلی را به شدت به ستون فرمان نزدیک کنید و در 50.3-3 عمودی بنشینید. اینچ سقف پایین تر به شما اجازه می دهد. فرمان، جعبه‌ای با نسبت سریع‌تر به همان سبکی که در پیکاپ سبک Chevy S-10 یافت می‌شود، نسبتاً خارج از مرکز است، اما IROC را در گوشه‌ای قرار می‌دهد و عقب به سمت پایین کج می‌شود، و بازخورد چرخ‌ها عالی است. ، رانندگی آسان را ایجاد می کند. تنظیم وسط پیچ LSD به طور قابل پیش بینی قفل می شود و قسمت عقب 3.45 به اندازه کافی کوتاه است تا دنده دوم را در جاده های تنگ لذت بخش کند. این یک ماشین پونی اصیل است.

نه تنها سرگرم کننده است، بلکه ارزش رانندگی به خانه را دارد که چقدر برای آن زمان تاثیرگذار بود. من مدت زیادی است که صاحب یک توربو MK3 سوپرا هستم و با وجود تمام هزینه و تلاشی که برای سیستم تعلیق و فرمان آن انجام دادم، هرگز نتوانستم به این سطح از ارتباط برسم. در سال 1988، آن تویوتا 10000 دلار گرانتر از آن شورت بود. IROC-Z معادل خودروی پرفروش یک پتک ساخت سوئیس بود.

البته چیزی که IROC-Z به خاطر آن به یاد می‌آید و بر روی آن فروخته می‌شود، بخش «پتک» معادله است. این ماشینی است که پس از اینکه شما را در قفسه انداخته بود، با آن کویرباز محبوب دبیرستان رانده شد (نگاه کنید به). احمق جوان). بخشی از آن را می توان مستقیماً به محبوبیت آن نسبت داد – 166986 IROC تنها در پنج سال تولید فروخته شد – و قیمت پایه مقرون به صرفه آن، که با وجود ارائه عملکرد مشابه، بیش از نیمی از خودروی هالوی Chevy، کوروت، کمتر کرد. استایل عالی و گرافیک راکر عظیم “IROC-Z” (با تجهیزات استاندارد) آن را در ذهن بسیاری از نوجوانان در اواسط دهه 80 تثبیت کرد. برخی جوان هستند و [ahem] پایگاه خریداران مشتاق حتی مستقیماً توسط فروشندگان Chevy مورد هدف قرار گرفت:

اما متوجه شدم که بیشتر جذابیت های هولیگان مربوط به خود ماشین است. صندلی راننده را از روی ستون فرمان به عقب برگردانید، کمی آن را خم کنید و نسل سوم کامارو به یکی از راحت ترین تورهایی تبدیل می شود که من تا به حال رانندگی کرده ام. لوله‌های بسته شیشه‌ای را به داخل ماشین آزمایشی من بیندازید و ماشین عضلانی ایده‌آل است: بلند به نظر می‌رسد، صدای بلندی دارد، و لگد می‌زند. هیچ جایگزینی برای یک قلدر خوب دبیرستانی وجود ندارد.

ویکتوریا اسکات / Motor1

در نهایت، موضع IROC زمانی که نوبت به عرضه مجدد کامارو در سال 2010 رسید، برای شورولت مشکل ایجاد کرد.

موستانگ یکپارچه‌سازی با آینده‌نگر فورد (که در سال 2004 معرفی شد) ریشه‌های سالم و کاملا آمریکایی خود را به نمایش گذاشت: این خودرویی بود که توسط نانسی درو و استیو مک‌کوئین رانندگی می‌شد. احیای دوج چلنجر ماشین عضلانی ضدقهرمان مشکل دار را به ما داد: مسابقه کوالسکی، پوزخند تا سر حد مرگ، هایزنبرگ در حال سوزاندن پول، به رخ کشیدن ثروتش.

اما ماشین پونی جنرال موتورز تصویر گل آلود تری داشت. اگرچه نسل اول کامارو موفقیت آمیز بود، اما تنها سه سال کوتاه (1967 تا 1969) فرصت داشت تا قبل از جایگزینی با نسل دوم، جایگاه خود را در واژگان خودروسازی آمریکا تثبیت کند. عملکرد این خودرو به دلیل قوانین آلایندگی و بنزین بدون سرب به زودی پس از معرفی آن خفه شد و از آن به عنوان ناکارآمد یاد می شود. نسل چهارم “گربه ماهی” کامارو به قدری ضعیف مورد استقبال قرار گرفت که پلاک نام را کاملاً از بین برد.

به هر حال، IROC-Z یک نماد واقعی آمریکایی است. اما جنرال موتورز به جای ادای احترام به نسل سوم، سبک سه ساله نسل اول را احیا کرد و سعی کرد تصویری جسورانه و قهرمانانه برای همراهی آن خلق کند (نگاه کنید به ترانسفورماتورها شخصیت زنبور عسل). SS، Z/28 و حتی نام‌های بسته عملکرد 1LE همگی احیا شدند، اما هرگز IROC دیگری وجود نداشت. حتی یک اشاره ظریف به چراغ‌های عقب کبابی یا تاول‌های کاپوت وجود نداشت. جنرال موتورز نسل سوم کامارو را کاملاً از حافظه خود خالی کرد. خیلی بی‌ادب و ماشینی بود که نمی‌توان به آن گوش داد.

ویکتوریا اسکات / Motor1

این مایه شرمساری است، زیرا IROC-Z هم از نظر عملکرد و هم در رفتار یک ماشین برجسته بود. اوج کامارو در تمام نسل‌ها زمانی بود که قدرت یک کوروت، ظرافت یک ماشین پونی و رفتار یک نزاع در بار را به یک اندازه ترکیب کرد. لازم نیست همه ماشین ها قهرمان تراشیده شده باشند. گاهی اوقات آنها فقط نیاز به ناله کردن دارند.

12 عکس ها

ویکتوریا اسکات / Motor1