بهعنوان یک طرفدار قدیمی تیم برتون، «Beetlejuice Beetlejuice» را با تردید شروع کردم. این به این دلیل نیست که من تمام کارهای برتون را با استانداردهای بسیار بالایی نگه میدارم، بلکه به این دلیل است که او مدتهاست که هیچ کاری به عنوان مبتکرانه، سرزنده و خندهدار «بیتل جویس» 1988 کارگردانی نکرده است.
بخشی از طرفدار بودن برتون، شاهد تکامل او به یک برند بیشتر از یک فیلمساز است، و زیباییشناسی زیبای گوتیک خود را در محصولات مختلف مجوزدار («سایههای تاریک»، «چارلی و کارخانه شکلاتسازی»، «دامبو» و غیره نشان میدهد. ) و در بهترین حالت به موفقیت مختلط.
“Beetlejuice Beetlejuice” که از جمعه در سینماها اکران میشود نیز موفقیتهای متفاوتی داشته است، اما بهترین فیلم برتون در دهه اخیر و مسلماً بهترین اثر او در 20 سال اخیر است. جای تعجب نیست که برتون با دنبالهای بر فیلمی که اساساً سبک او را در جریان اصلی تثبیت کرد رها کند، اما هنوز دیدن او برای بازگرداندن بازیگوشی خلاقانهی اوایل دوران حرفهایاش، حتی اگر صرفاً برای احیای یکی از بزرگترینهایش باشد، شاداب است. بازدید می کند.
شکی نیست که “بیتل جویس بیتل جویس” ادامه میراث هالیوود است، حتی با تمام محدودیت هایی که به همراه دارد. اما به نظر می رسد که هنوز هم در مدت طولانی تمرکز برتون بر روی فیلمسازی بوده است.
داستان در Beetlejuice Beetlejuice ترکیبی از داستان های آشنا و جدید است.
تماشا کنید
در این دنباله که چندین دهه بعد فیلمبرداری شد، برتون بسیاری از شخصیتهای کلیدی فیلم “بیتل جویس” را بازگرداند. اولین آنها مایکل کیتون قهرمان داستان است، یک شیطان پر هرج و مرج و بدبین که وسواس زیادی برای فرار از زندگی پس از مرگ دارد.
بخشی از این وسواس شامل لیدیا دیتز (وینونا رایدر) می شود که در فیلم اصلی نوجوانی بداخلاق بود و اکنون بزرگسالی بداخلاق با همان حس مد گوتیک و همان ارتباط غیرارادی با دنیای ارواح است. لیدیا به یک روانشناس تلویزیونی نیمه مشهور تبدیل شده است که انواع تحقیقات ماوراء الطبیعه را که در برنامه هایی مانند “ماجراهای روح” مشاهده می شود، می فروشد.
دلیا (کاترین اوهارا) نامادری دیوانه لیدیا نیز برمی گردد، و اگرچه دلیا هنوز یک هنرمند بیهوده و خود شیفته است، او و لیدیا رابطه گرم تری دارند و اوهارا به دلیا کمی عمق و تنوع می بخشد. با مرگ پدر لیدیا، چارلز، دلیا، لیدیا و مدیر/دوست پسر غیرجذاب لیدیا، روری (جاستین تروکس) به شهر کوچک وینتر ریور، محل فیلم اصلی باز می گردند.
در طول راه، آنها دختر نوجوان عبوس لیدیا، آسترید (جنا اورتگا) را می گیرند. آسترید از شهرت مادرش متنفر است و از ایده های ماوراء الطبیعه سر می زند. اورتگا قبلاً با برتون در مجموعه تلویزیونی “چهارشنبه” نتفلیکس کار کرده بود، اما آسترید تغییری در چهارشنبه آدامز نیست، که در خلق اصلی لیدیا نیز نقش داشت. آسترید واقع بینانه تر و از نظر سیاسی فعال تر است و با اکراه به دنیای وحشتناک مادرش کشیده می شود.
«بیتل جویس بیتل جویس» برتون و کیتون را دیوانه کرده است
در حالی که تلاشهای فیلم برای ایجاد طنین عاطفی در داستان بین نسلیاش ناهموار است، لحظات تأثیرگذارتری نسبت به آنچه در ابتدا یک کمدی شبحانگیز کمدی بود وجود دارد.
رایدر، اورتگا و اوهارا به عنوان زنان دیتز شیمی قوی دارند، اما برخی از شخصیتهای فرعی شبیه انگلهایی هستند که کارکرد اصلی آنها حرکت در داستان است. Theroux در روری نوع خاصی از نیو ایج را به تصویر میکشد، اما اغلب برای تعاملات بازیگوشانهتر بین لیدیا و بیتل جویس کنار گذاشته میشود – گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه.
جایی که “Beetlejuice Beetlejuice” واقعا می درخشد، سبک بصری برتون و اجرای پر انرژی و دیوانه کننده کیتون است. برتون با استفاده از ترکیبی از جلوههای کاربردی و دیجیتالی، حس لمسی را به صحنههای زندگی پس از مرگ میآورد که باعث میشود آنها مانند یک خانه تفریحی بیپایان یا یک پارک تفریحی دیوانهکننده احساس کنند. کیتون کاملاً جا میافتد و در نقش بیتل جویس نقش یک امپرساریو پیچ خورده را بازی میکند که حتی وقتی تهدیدهای وحشتناکی میکند دوستداشتنی است. کیتون در این دنباله بیشتر از فیلم اصلی وقت خود را به نمایش میگذارد، اما Beetlejuice هرگز داستان را تحت تأثیر قرار نمیدهد و هرگز احساس استقبال نمیکند.
شخصیتهای جدید دنیای پس از مرگ با بازی ویلم دافو و مونیکا بلوچی تأثیر کمتری دارند، اما تماشای آنها همچنان سرگرمکننده است. دافو نقش یک پلیس زندگی پس از مرگ را بازی میکند که قبل از مرگش تبدیل به یک ستاره فیلمهای اکشن خودپسند شد و بلوچی در نقش همسر سابق بیتل جویس که قبلاً نامش ذکر نشده بود، یکی از اعضای فرقه شیطان پرستی که مصمم به گرفتن روح بیتل جویس است. آنها احساس فوریت را به موضوع اضافه می کنند، اما اغلب غیر ضروری هستند.
“Beetlejuice Beetlejuice” یک دنباله ارزشمند است
در نهایت، “Beetlejuice Beetlejuice” با حفظ روح فیلم اصلی و در عین حال گسترش آن به آنچه که قصد انجام آن را دارد، دست می یابد. هیچ راهی وجود ندارد که دنباله آن به اندازه نسخه قبلی خود هیجان انگیز و شگفت انگیز باشد، اما برتون هنوز راه هایی برای غافلگیری و سرگرم کردن مخاطب پیدا می کند. داستان اصلی رابطه Beetlejuice با سابق خود را به سبک یک فیلم ترسناک سیاه و سفید قدیمی دوبله شده به ایتالیایی روایت می کند و مرگ پدر لیدیا را در انیمیشن وحشتناکی زیبا به سبک استاپ موشن به تصویر می کشد.
فیلمنامه آلفرد گوف و مایلز میلار خالقان «چهارشنبه» ممکن است بیشتر کاربردی باشد تا خیره کننده، اما کاملاً به عنوان چارچوبی برای برتون عمل می کند تا دیدگاه های عجیب و غریب خود را بیان کند، همانطور که قبلاً انجام داده است. اگر او بتواند همان شتاب و انرژی را در یک فیلم بدون فرنچایز حمل کند، سرانجام می تواند به درخششی که برای اولین بار بیش از 30 سال پیش توجه طرفدارانی مانند من را به خود جلب کرد، بازگردد.
اطلاعات بیشتر از راهنمای تام
منبع: tomsguide
نظرات کاربران