GMA T.50 سوپراسپرت ها را دوباره تعریف می کند

داریو فرانچیتی، راننده توسعه ابرخودروی نفس گیر T.50 شرکت گوردون موری (GMA) می گوید: «ساعت 6 صبح بیدار می شوم و یک ساعت است که از گوردون پیام می گیرم.

موری از فرانچیتی می پرسد: “در مورد این چه می شود؟ اگر ما این کار را می کردیم چه؟”

حتی با وجود اینکه توسعه T.50 از نظر فنی کامل شده است (25 خودرو از 100 وسیله نقلیه برنامه ریزی شده تحویل داده شده اند)، مغز موری نمی تواند دست از سرگردانی در زمان حال بردارد. یا با آینده GMA.

فرانچیتی می گوید: ما تا سال 2040 برنامه داریم.

برنده سه بار ایندی و چهار بار قهرمان ایندی کار به بخشی جدایی ناپذیر از تیم توسعه GMA تبدیل شده است. شاید فکر کنید که سوار شدن یک راننده ماشین مسابقه ای منجر به یک ماشین جاده ای کابوس وار می شود، اما اینطور نیست. فرانچیتی و موری موافقند: آنها می خواهند یک ماشین جاده ای جذاب و جذاب بسازند، اما مهمتر از همه آنها می خواهند یک ماشین سرگرم کننده بسازند.

مایکل آلن راس

مایکل آلن راس

مایکل آلن راس

اجتناب از مقایسه بین T.50 و دیگر شاهکار جاده موری، مک لارن F1، تقریبا غیرممکن است. هر دو سه سرنشینه سبک وزن با V-12 اختصاصی، گیربکس دستی، و تمرکز بر روی آداب جاده عالی به جای سرعت واقعی هستند. این یک تصادف خوشحال کننده بود که F1 سریع ترین خودروی جهان برای چندین سال بود. همچنین به جنگ اسب بخار و سرعت بالا دامن زد که هنوز هم ادامه دارد.

در حالی که ابرخودروها سریع‌تر، سریع‌تر و توانمندتر از همیشه هستند، مشارکت راننده به طور کلی کاهش یافته است. T.50 یک پادزهر برای این رکود ارائه می دهد که با اجزای مدرن ساخته شده است.

وقتی کنار T.50 می ایستید، اولین چیزی که متوجه می شوید این است که چقدر کوچک است. اندازه آن باکستر است و 2200 پوند وزن دارد که کمی کمتر از F1 است. در کمال تعجب برای یک خودروی مدرن، این خودرو مجهز به تمام تجهیزات ایمنی است که در زمان عرضه F1 در دهه 90 مورد نیاز نبود.

پیشرانه 4.0 لیتری Cosworth V-12 T.50 654 اسب بخار قدرت تولید می کند که کمی بیشتر از F1 است. در واقع، موتور 6.1 لیتری BMW V-12 F1 تا 7500 دور در دقیقه می چرخد. موتور با جابجایی کوچکتر T.50 در 12400 دور در دقیقه به محدود کننده خود می رسد. این اشتباه تایپی نیست. نوید یک تجربه باورنکردنی را می دهد.

مایکل آلن راس

با پریدن به داخل، T.50 تنگ است و راننده – در این مورد فرانچیتی – جلو و وسط نشسته و مسافران پشت سر او هستند. قد من 1.80 است و خم می‌شوم تا راحت روی صندلی عقب بنشینم و به پایین خم شوم تا در بسته شدن به سرم نخورد.

فرانچیتی در ابتدای راه کوتاه ما مشتاق است قابلیت استفاده و کیفیت سواری T.50 را نشان دهد. به راحتی به سرعت گیرها برخورد می کنیم و بدون خراش از جاده شیب دار خارج می شویم. او می‌گوید که فقدان ویژگی بالابر محور جلو در خودرو بسیار چشمگیرتر است زیرا باعث افزایش وزن می‌شود.

موتور اولین برداشت را ایجاد می کند. کنترل آن بسیار آسان است، حتی در دنده 5 می تواند به 20 مایل در ساعت برسد. از آنجایی که قسمت داخلی V-12 بسیار سبک است و هیچ چرخ فلایویل در پیشرانه وجود ندارد، واکنش فوری دریچه گاز وجود دارد. در دنده دوم می توانید از سرعت 20 مایل در ساعت به 186 مایل بر ساعت بروید. در تمام طول راه باورنکردنی به نظر می رسد.

جاده Carmel Valley نوعی جاده است که T.50 در آن برتری دارد. این یک نوار باریک از بزرگراه با روسازی ضعیف است، اما در پیچ و خم های آن نیز تنوع زیادی وجود دارد. در زمان کوتاه ما T.50 می درخشد. ضربه ها را جذب می کند، که من در هر سوپراسپرت از آن اجتناب می کنم. کمک فنرهای غیرفعال آن هیچ حالتی برای تنظیم کیفیت سواری ندارند.

شما یک انتخاب دارید، و این گزینه ای است که موری، فرانچیتی و تیم GMA با در نظر گرفتن لاستیک میشلین پایلوت اسپورت 4S، بهترین گزینه را انتخاب می کنند. وقتی فرانچیتی در ایندی‌کار رانندگی می‌کرد و روی تنظیمات کار می‌کرد، سریع‌ترین را انتخاب می‌کرد، حتی اگر ماشین برای رانندگی کابوس بود. اینجاست؟

او به من می گوید: «تمرکز روی سرگرمی است، که رانندگی را سرگرم کننده می کند.

مایکل آلن راس

فرانچیتی می‌گوید که گاهی اوقات تیم توسعه‌دهنده کمی زیاده‌روی می‌کرد و T.50 را خشن و جدی می‌کرد. آنها باید از لبه عقب نشینی کنند، آن را نرم کنند و اهداف نهایی T.50 را به خود یادآوری کنند.

تجربه برای مسافر نیز متفاوت از تجربه برای راننده است. منظور من این است که چون موقعیت صندلی ها نسبت به اکسل ها بسیار متفاوت است، پاسخ به عیوب جاده و نحوه انتقال آن از طریق کمک فنرها به روش های مختلف احساس می شود و T.50 برای راننده تنظیم شده است.

سپس موتور است. ممکن است حالت های قابل تنظیمی برای سیستم تعلیق وجود نداشته باشد، اما نقشه های دریچه گاز متفاوتی با سطوح تهاجمی تنظیم شده برای نوک و بلند کردن بسته به نوع رانندگی وجود دارد. حالت GT پرتاب را کمتر تهاجمی و روان‌تر می‌کند، در حالی که Sport انتقال سریع به حالت خنثی را فراهم می‌کند و به شما انتقال وزن سریع‌تر و ناگهانی‌تر را ارائه می‌دهد.

Cosworth با این موتور کار خارق‌العاده‌ای انجام داده است، دیوانه‌کننده به نظر می‌رسد و تحویل نیرو در دنده‌های پایین مطمئناً همینطور است، اما در اطراف شهر نیز روان و قابل کنترل است. این که به گیربکس دستی بسته شده است و گزینه ای برای پدال تعویض دنده در خودروی جاده ای وجود ندارد، حتی با طراوت تر است.

مایکل آلن راس

مایکل آلن راس

مشکل سفر، به خصوص در خودروهایی مانند این، این است که تنها چیزهای زیادی وجود دارد که می توانید از این تجربه حذف کنید. در راه بازگشت، فرانچیتی به من گفت که بزرگترین پیشرفت ها از زمان F1 ترمزها و چراغ های جلو بوده است. کیفیت، قابلیت استفاده و عملکرد ترمزها افزایش یافته است، در حالی که وزن خودرو به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، به این معنی که کار کمتری برای یک سیستم بهبود یافته است.

صادقانه بگویم، نمی توانم با اطمینان بگویم که ترمزها احساس بهتری دارند. ما باید منتظر بمانیم تا با T.50 این تصمیم را بگیریم، اما فرانچیتی [Editor’s Note: I’ll double down on this one. Having driven the F1 on a racetrack, its brakes and ancient tires were the only letdowns].

همچنین قابل توجه است که T.50 از ترمزهای خارج از قفسه استفاده می کند، که کوچکترین سرامیک های کربنی هستند که برمبو می سازد. تیم GMA می خواست به سمت مدل کوچکتر حرکت کند، اما هیچ کس نمی توانست مقدار محدودی از ترمزهای سفارشی مورد نیاز خود را بدون پرداخت میلیاردها دلار تولید کند.

با خنک شدن خودرو و بررسی جزئیات زیاد آن، مشخص می شود که چقدر به هر جزئیات توجه شده است. فن عقب که برخی آن را یک حقه می دانند، در صاف نگه داشتن پلت فرم در هنگام ترمزگیری با سرعت بالا و ثابت نگه داشتن پلت فرم در هنگام پیچیدن با سرعت بالا موثر است. موتور پایین و تا حد امکان جلوتر است. هیچ قطعه جانبی از T.50 آویزان نیست، فقط یک پنکه کوچک در پشت است که همه چیز را کنترل می کند.

مایکل آلن راس

فضای داخلی چشمگیر است، همه چیز به خوبی ساخته شده است که گویی از یک کارخانه ساعت مچی سوئیسی آمده است. هر کنترلی یک کلیک یا ضربه رضایت‌بخش دارد و هیچ لمس خازنی یا صفحه‌نمایش بزرگی برای مبارزه وجود ندارد.

فرانچیتی می‌گوید پایگاه مشتریان GMA شامل افرادی است که بین دهه‌های بیست و هشتاد زندگی دارند و همه آنها ماشین را برای رانندگی می‌خرند، نه برای نشستن در آن. گوردون ظاهراً می‌خواهد به مالکی که هر سال بیشترین مایل را روی T.50 خود می‌گذارد، جایزه بدهد، و او فقط می‌خواهد مالکان به این افتخار کنند که چقدر پیشرفت کرده‌اند، نه اینکه چگونه آن را در تمام سال در گاراژ نگه داشته‌اند. . بالاخره آنها این ابرخودرو را برای راندن ساختند. همانطور که باید باشد.