هوندا ای وی پلاس ممکن است مهم ترین خودروی برقی باشد که تا به حال نام آن را نشنیده اید. این خودروی الکتریکی برای اولین بار در بازار آمریکا از چیزی غیر از باتری های سرب اسیدی خودرو برای نیرو استفاده کرد. در عوض، در سال 1997، یک دهه قبل از معرفی نیسان لیف، یک باتری نوآورانه هیدرید نیکل-فلز و یک موتور بدون جاروبک توسعه یافته توسط هوندا برای برد قابل توجه 131 کیلومتر استفاده شد.
جالب‌تر این است که این دستگاه با ظاهر JDM در واقع فقط برای آمریکایی‌ها در نظر گرفته شده بود. هوندا این را به طور خاص برای کالیفرنیا توسعه داد تا با قوانین دستوری خودروهای الکتریکی در قرن اخیر مطابقت داشته باشد. پس از نیم دهه تحقیق و توسعه، هوندا فقط 300 دستگاه از این هاچ بک الکتریکی کوچک ساخت و آنها را به عنوان ناوگان و خودروهای شرکتی اجاره کرد. آنها نزدیک به نیم دهه در جاده های کالیفرنیا پرسه می زدند و سپس هوندا اجاره نامه ها را فسخ کرد، اتومبیل ها را پس گرفت و 298 دستگاه از آنها را خرد کرد.
عکس: ویکتوریا اسکات / Motor1
دو EV Plus در جهان باقی مانده است که هر دو متعلق به هوندا هستند. من این شانس را داشتم که یکی از این دو را در دفتر مرکزی هوندا در تورنس، کالیفرنیا ببینم، و چیزی که مرا تحت تاثیر قرار داد این بود: عادی EV Plus بود. تهویه مطبوع، ترمز برقی، شیشه های برقی، بخاری؛ همه چیز آنجاست ممکن است منطقی به نظر برسد که یک خودروی الکتریکی در دوران پس از تسلا همه این ویژگی‌ها را داشته باشد، اما تا قبل از این خودرو همه آنها به طور کلی از خودروهای الکتریکی پنالتی محروم بودند، که قرار است کاهش وزن و برد را در اولویت قرار دهند. تا آخرین قطره مسافت پیموده شده را از باتری های اسید سرب بسیار ناکارآمد به دست آورید.
در حالی که EV Plus در نهایت پس از مشخص شدن اینکه باتری‌های لیتیوم یونی، و نه هیدرید نیکل فلزی، استاندارد قدرت EV هستند، تبدیل به یک پاورقی تاریخی شد، اما هنوز هم یک کپسول زمانی جذاب از روزهای اولیه برق‌سازی است. من هیجان زده هستم زیرا باید آن را از نزدیک بررسی کنم.
منبع: motor1
نظرات کاربران