Computex 2024 یکی از برنامه های مورد علاقه من اخیرا بود، اما پرواز 15 ساعته برای رسیدن به آنجا خیلی بهتر نیست. فکر می‌کردم در گذشته مسافت طولانی را با یک سفر 7 ساعته به نیویورک تجربه کرده‌ام، اما این سطح کاملاً دیگری بود که برای آن آماده نبودم.
و احتمالاً مشکلات رایج را می دانید – انتخاب سرگرمی در پرواز وحشتناک است و در صفحه TFT حتی بدتر به نظر می رسد، نگاه کردن به سرگرمی هایی که با لپ تاپ یا Steam Deck وارد هواپیما کرده اید درد در گردن دارد و چیزی وجود ندارد. به آن مهم نیست که چقدر حواس خود را پرت می کنید، محیط بودن در هواپیما بسیار است، می تواند به سرعت خسته کننده شود.
اما کی متا حالت سفر را اعلام کرد برای وظیفه 3 و 2، من کنجکاو شدم که آیا این واقعاً می تواند یک تجربه خوب ارائه دهد (من نیز شک داشتم). در نهایت، Apple Vision Pro من را غافلگیر کرد (در ادامه در مورد آن بیشتر توضیح خواهیم داد)، اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که استفاده از هدست VR متا در هواپیما یک تغییر بازی در ساختن بیش از 6000 مایل سفر در یک لحظه خواهد بود.
حالت سفر چیست؟
حالت سفر که چند هفته پیش اعلام شد، ترکیبی از چیزهای زیادی است. اول از همه، الگوریتم های ردیابی حرکت خود را تنظیم می کند تا با تمام حرکات مورد انتظار هواپیما، مانند تلاطم سازگار شود. دوم، مرورگر اکنون پنجره ای را برای اتصال به Wi-Fi در هنگام پرواز باز می کند. و سوم (بخشی که من آزمایش نکردم زیرا روسایم اجازه نمی‌دهند برای بلیط‌های کلاس تجاری خرج کنم)، برنامه آزمایشی برای توسعه مجموعه‌ای از محتوای واقعیت ترکیبی که با لوفت‌هانزا ترکیب شود.
از آنجایی که من Wi-Fi برای آنلاین شدن کامل در اتوبوس نداشتم (فقط سرگرمی های داخل پرواز را تماشا کنید)، به چیزی که در دستگاهم ذخیره می کردم محدود بودم. بنابراین بیایید این را به عنوان آزمایشی در نظر بگیریم که من آن را “حالت سفر واقعی” می نامم. منظورم از این جمله کسانی است که هزاران دلار برای صرف یک تجربه پرواز مجلل ندارند. فقط به اندازه ای است که یک صندلی در راهرو در پشت هواپیما داشته باشید.
این کار در سه مرحله قابل انجام است:
- برو تنظیمات و به پایین اسکرول کنید تجربی.
- این لیست از تنظیمات آزمایشی را به پایین اسکرول کنید و دکمه کنار آن را فشار دهید. حالت سفر بازکردن
- حالا شما یک را پیدا خواهید کرد حالت سفر گزینه درون شما تنظیمات سریع با صلاحدید خود می توانید پنل را باز و بسته کنید
و بس! مطمئن شوید که نسخه 65 نرم افزار Meta Quest را اجرا می کنید. خواهید دید که این گزینه ظاهر می شود.
یک کلید برای غلبه بر ناامیدی
قبل از بحث در مورد این گام بزرگ رو به جلو برای من در سرگرمی های حین پرواز، یک توصیه مهم برنامه – یعنی اینکه این یک ضرورت بیشتر برای تماشای فیلم ها و برنامه های تلویزیونی است، زیرا هیچ فروشگاه آنلاین یا بیننده ای برای دانلود و تماشای آفلاین محتوا وجود ندارد.
پخش کننده ویدیوی Skybox VR را دریافت کنید. زیرا قیمت 9.99 دلاری که دریافت می کنید از نظر پخش بومی محتوای ویدئویی دو بعدی و سه بعدی در هر فرمت ویدئویی ارزشش را دارد. و از آنجایی که Quest 3 شما در زمان اتصال توسط رایانه شما به عنوان یک دستگاه اندرویدی مشاهده می شود، محتوای خود را (البته به طور قانونی دانلود شده) بردارید و آن را به ساختار فایل هدست اضافه کنید. در نهایت چند فصل از «سیلیکون ولی» را با خودم بردم و چند بازی را برای بازی کردن.
وقتی می نشینی یا دراز می کشی مکاشفه
برای اولین بار بعد از مدت ها، این شانس را داشتم که یک ردیف کامل با خودم داشته باشم. به طور معمول من در صندلی وسط بین دو خروپف سریالی گیر کرده ام، اما باید مقداری کارمای خوبی به دست آورده باشم تا به دو صندلی مجاور اجازه بدهم که واقعاً کشیده شوند و یک تخت موقت ایجاد کنند.
چه دراز کشیده یا نشسته، Quest 3 در تمام مدتی که در هواپیما بودم تقریباً بی عیب بود. تا زمانی که با کابل های آویزان مشکلی نداشته باشید. پروازها بسیار پر سر و صدا هستند، بنابراین شما به هدفون نیاز خواهید داشت و تاخیر هدفون های بلوتوث با هدست متا باعث می شود که آنها غیر قابل استفاده باشند. و البته عمر باتری تمام مدت دوام نخواهد آورد، بنابراین کابل شارژ لازم است.
اما هنگامی که آنها را پشت سر خود نگه دارید، تجربه بی نظیری خواهد داشت. هرگز به آن صفحه نمایش افتضاح پشت صندلی اهمیت ندهید. خود را به یک سینمای مجازی منتقل کنید و به دلخواه تماشا کنید.
حتی در لحظاتی که ردیابی دقیق مهم است، مانند بازی Under Cover (در اصل یک نسخه VR از Time Crisis)، همه چیز عالی بود، و من به راحتی عکس‌های دقیق می‌گرفتم، حتی اگر پرواز کمی ناهموار بود.
سپس توجه خود را به بهره‌وری معطوف کردم و Virtual Desktop (یکی از سه برنامه انعکاسی صفحه‌نمایش که در واقع بدون اتصال به اینترنت کار می‌کند) را باز کردم تا به عنوان یک نمایشگر مجازی برای M3 Pro MacBook Pro خود استفاده کنم. صفحه نمایش را طوری قرار دادم که مستقیماً روبروی خودم نشسته بودم و از نمایشگر پشتی صندلی تقلید می کردم و به مسابقات می رفتم، مقالاتم را می نوشتم و ویدیوها را با تاخیر تقریباً صفر ویرایش می کردم.
البته گزینه راحت تری برای این نوع میرورینگ صفحه نمایش، یک عینک AR مانند Viture Pro یا Xreal Air 2 خواهد بود، اما حذف باریک شدن میدان دید 50 درجه تا 110 درجه بسیار عریض، شب است و روزی که نوبت به نگاه کردن به صفحه دوم در نمای جانبی می رسد.
مهم نیست که در محیط خشن یک پرواز چه چیزی به سمت آن پرتاب کردم، Quest 3 بدون هیچ مشکلی ایستادگی کرد. تنها مانع، فشار چشم خودم بود، اما پس از استراحت کوتاهی دوباره برگشتم.
این در مقایسه با Apple Vision Pro چگونه است؟
من در سفر به کاستاریکا فرصتی برای آزمایش Apple Vision Pro در حالت سفر داشتم و نتایج کاملاً متفاوت است. همکار من کتی کوزوچ تجربه بهتری داشت، اما با در نظر گرفتن هر دوی این نظرات، مطمئن هستم که Meta Quest 3 برنده واضحی خواهد بود که صحبت از مسافت طی شود. بگذار توضیح بدهم.
همه چیز با نمایشگرهای شناور شروع شد که در شرایط نوری عالی (بیشتر) به خوبی کار می کردند، اما هنگامی که چراغ ها برای یک پرواز طولانی مدت خاموش می شوند، لحظه ای که آن را به چالش می کشید، مرتباً با پیام هشدار «خطا ردیابی» مواجه می شوید. من هرگز با پیغام خطا در Quest 3 مواجه نشدم. حتی سعی کنید با نگاه کردن به پنجره هواپیما او را فریب دهید!
پس از آن، در طول استفاده من در طول پرواز، ردیابی دست تا حد زیادی در حدود 7 از 10 بار خوب بوده است. کمی ناامیدی وجود داشت که نیشگون‌های من قابل توجه نبودند، و در حالی که استفاده از دستان شما برای پیمایش VisionOS در حال حاضر کمی کند است، می‌توانید تصور کنید که در محدوده‌های ناهموار صندلی هواپیما کندتر است.
تعامل با Quest 3 به لطف اضافه شدن ساده کنترلرها بسیار سریع است. اما حتی زمانی که آنها را همراه خود ندارید، ردیابی دستی در هدست متا بسیار قابل اعتمادتر و دقیق تر است.
و در نهایت، یک مشاهده خنده دار زمانی که می خواستم به تنظیمات برای غیرفعال کردن آگاهی شخصی دسترسی داشته باشم. وقتی تنظیمات را باز کردم، احساس کردم دارم ذهنم را از دست می دهم تا صفحه تنظیمات را پیدا کنم، که معلوم شد زیر صندلی من پنهان شده است. من دقیقاً مطمئن نیستم که آن پایین چه کاری انجام می دهد، اما فکر می کنم حالت سفر می تواند کار کند، اگرچه راه بهتری برای قرار دادن آن وجود ندارد.
توجه به این نکته مهم است که صفحه نمایش EyeSight در Vision Pro به ارائه دید برای خدمه کابین هنگام نگاه کردن به آنها کمک می کند. با وجود اینکه در حالت انتقال بودم، تعداد دفعاتی که یکی از خدمه مستقیماً جلوی صورتم دست تکان می‌داد خیلی زیاد بود. برای این کار باید هدفون خود را بردارید تا با کسی صحبت کنید، در حالی که من مجبور نبودم این کار را انجام دهم. با هدفون اپل.
من را برای آینده هیجان زده می کند
در تحقیقاتم در مورد هدست‌ها در چند سال گذشته، متوجه چیزی شده‌ام: مسیرهای توسعه موازی بین عینک‌های VR و عینک‌های واقعیت افزوده شروع به همگرایی کرده‌اند. اشتباه نکنید، چند سال طول می کشد تا به این نقطه برسیم زیرا چیپ ست و فناوری باتری باید به پیشرفت برسد.
اما این اتفاق می‌افتد و شرکت‌هایی که شما در زمینه عینک‌های واقعیت افزوده در نظر دارید، در حال آزمایش هستند. به عنوان مثال، یک نمونه اولیه که در گفتگوهایم با یک شرکت درباره آن شنیدم، قبلاً شامل یک تراشه اسنپدراگون و یک میدان دید 70 درجه است. مسئله؟ با توجه به مهندسی پیچیده سفارشی مورد نیاز برای کارکرد آنها و عدم وجود باتری داخلی، فروش آنها حدود 5000 دلار هزینه دارد.
اینجاست که یک هدست واقعیت مجازی برای سفرهای طولانی واقعاً خودش را نشان می‌دهد و Meta Quest 3 از نظر قابلیت‌های Travel Mode بسیار برتر است و این قیمت معقول را ارزشمندتر می‌کند. اما متا همچنین به این فکر کرد: چگونه او می تواند فناوری خود را به یک عینک متراکم کند؟.
قول روشن است. اگر Quest 3 اکنون می تواند این کار را انجام دهد، نمی توانم پیشرفتی را تصور کنم که اگر این فناوری به یک جفت مشخصات کاهش یابد، رخ خواهد داد.
اطلاعات بیشتر از راهنمای تام
منبع: tomsguide
نظرات کاربران