چرا این فیلم ساخته شد؟ هیچ نظری ندارم. اما شاید بهترین قطعات F1 اوایل دهه 60 را که تا به حال دیده ام را نشان می دهد. اگر اهل فرمول 1، اهل مسابقه، مسافرت یا به هر شکلی دلتنگ هستید، این فیلم ارتقا یافته 4K را مدیون یک ساعت هستید. این جادو است.
طرح مستند (آیا طرحی وجود دارد؟) بر روی گروهی از ملوانان در حال گشت و گذار در دریای مدیترانه متمرکز است که لباس های کوچک کرکرجک به تن دارند. البته، این گروه برای شرکت در جایزه بزرگ موناکو متوقف می شود، که در سال 1962 1000 برابر جذاب تر از سال 2024 به نظر می رسد.
موناکو مکانی نفس گیر به نظر می رسد، اما این فیلم مسابقه است که نمایش را می دزدد. برخی از فیلم ها در یک آهنگ زنده گرفته شده است. در حالی که اتومبیل‌های فرمول از گوشه‌های نمادین موناکو عبور می‌کنند، بر روی دماغه یک کانورتیبل نقره‌ای مشاهده می‌شود. بنرهایی از صدها حامی مختلف مشروبات الکلی ایتالیایی، تصاویر را در بسته بندی های فوق العاده شیک ردیف کردند.
خود مسابقه همچنین با مناظری که قبلاً دیده نشده از نمادین ترین گوشه های موناکو به تصویر کشیده شده است. صدا پس از این واقعه دوبله شده است، اما دیدن ماشین‌ها در حال مکالمه کامل، با سیستم تعلیق خود، لاستیک‌هایی که در خارج از هر گوشه به سمت فاجعه خاصی می‌لغزند، لذت بخش است.
در فیلم های قبل از مسابقه، مکانیکی دیده می شود که شمع ها را با ابزار دستی تعویض می کند. پیراهن دکمه دار و شلوار آبی روشن پوشیده بود. توقفی فوق العاده عاشقانه و گاه به گاه؛ من می خواهم روی یک صندلی راحت دراز بکشم و اجازه دهم این تصاویر پوستم را به یک برنزه طلایی تبدیل کنند. این فقط یک کمال نوستالژیک است.
نکته جانبی کاملاً جالب: این مکانیک در حال تعویض شمع های جرقه در پورشه 804 بود که توسط کسی جز دن گورنی آمریکایی هدایت نمی شد. مانند بسیاری از اعضای تیم ما، گارنی یک قهرمان شخصی است و مسئول اولین و تنها پیروزی پورشه در فرمول 1 در آن سال بود (30804 در گرندپری فرانسه. گارنی امسال در موناکو سوم شد، اما DNFed). یک برخورد).
بروس مک لارن (که گوینده او را جک بارترام می نامد) در Cooper-Climax خود ظاهری کوتاه دارد، در حالی که ریچی گینتر آمریکایی نیز در BRM شماره 8 حضور دارد. ما از نزدیک با سبیل گراهام هیل آشنا می شویم (و راوی به طور تصادفی از فراری او نام می برد).
اگر اهل ماشین‌های مسابقه‌ای نیستید، باز هم ارزش دیدن پورشه 356 قرمز گیلاسی را دارد که «پرنسس گریس» را حمل می‌کند، که شما خوانندگان باتجربه او را به‌عنوان ستاره‌ی هالیوود، گریس کلی می‌شناسند (برای بهترین اثر او، «پنجره عقب» هیچکاک را ببینید) .
افراد بیشتری متوجه می‌شوند: لوئی شیرون، قهرمان زادگاه مونگاسک، پرچم آغاز مراسم را به اهتزاز در می‌آورد. شیرون در دهه بیست مسابقه می داد و اکنون یک مدل بوگاتی به نام او دارد.
میتونم ادامه بدم اما اگر زمان بیشتری را صرف این داستان کنم، ممکن است در انبوهی از نوستالژی خشنود بیفتم، و احتمالاً شغلم را از دست خواهم داد (سازمان امور مالیاتی برای توده های شربتی W-2 درخواست نمی کند).
لطفا فقط این ویدیو را تماشا کنید. این آخر هفته چیز بهتری نخواهید دید.
منبع: motor1
نظرات کاربران