چرا مسابقات گو-کارت شایسته حضور در المپیک است؟

المپیک به تازگی به پایان رسیده است. در طی چند هفته گذشته، احتمالاً در فیدهای خود، رقص بریک رقص، راهپیمایی و ترامپولین زیادی دیده اید. ضمناً درود بر رایگون. اما با وجود تمام اتفاقات عجیب و غریب و دیوانه کننده در المپیک امسال، یک چیز وجود داشت که در پاریس ندیدید: مسابقات اتومبیل رانی.

فقط به این دلیل که مسابقات اتومبیل رانی هرگز در بازی‌های المپیک دیده نشد، به این معنی نیست که آنها تلاش نکرده‌اند. در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۰۰، بنیان‌گذار رنو، لوئیس رنو و حدود ۱۲ راننده دیگر با سیتروئن‌ها و پژوهای دو نفره در فرانسه مسابقه دادند. رنو مدال طلا و جایزه نقدی بزرگ 4000 پوندی را از آن خود کرد. دومین «رالی المپیک» در طول بازی‌های المپیک تابستانی برلین در سال 1936 برگزار شد که راننده مسابقه‌ای بریتانیایی بتی هیگ در سینگر لومانز و پل ابت راننده سوئیسی با رایلی فالکون طلا گرفتند.

متأسفانه، در حالی که کمیته بین المللی المپیک (IOC) تأیید می کند که این مسابقات واقعاً برگزار می شوند، کمیته بین المللی المپیک هیچ یک از آنها را به عنوان رویداد رسمی به رسمیت نمی شناسد. و در 88 سال پس از آن، هیچ تلاش دیگری برای آوردن ورزش موتورسواری به المپیک صورت نگرفته است.

در سال 2001، همه امیدها از دست رفته به نظر می رسید. IOC تقریباً به طور کامل مسابقات اتومبیل رانی را در اساسنامه به روز شده خود ممنوع کرده است. در فصل 5، یک خط می‌گفت: «ورزش‌ها، رشته‌ها یا فعالیت‌هایی که عملکرد در آنها عمدتاً به نیروی محرکه مکانیکی بستگی دارد، غیرقابل قبول هستند». خوشبختانه IOC در سال 2016 این قانون را حذف کرد و در اساسنامه اصلاح شده از سال 2023 هیچ اشاره ای به آن نشده است.

در ابتدا، من می خواستم بررسی کنم که چرا مسابقات سبک فرمول 1 در المپیک نبود. بهترین رانندگان جهان را بگیرید، آنها را در یک ماشین مسابقه ای تک سرنشین قرار دهید و بگذارید در مسیر رها شوند. اما مسابقات موتورسواری سطح بالا در سطح المپیک فوق‌العاده گران است، سازماندهی آن دشوار است و هر کشوری (حتی آن‌هایی که برخی از بهترین رانندگان جهان را دارند) نمی‌توانند یک خودروی با مشخصات ارائه دهند.

پس بهترین راه حل بعدی چیست؟ کارت کارت.

کریس دیکسون / عکاس LAT

ده‌ها راننده حرفه‌ای مدرن کار خود را در کارت شروع کردند. مکس ورشتاپن قبل از کسب سه عنوان قهرمانی فرمول یک، چندین جایزه کارتینگ را به دست آورد. چارلز لکلرک، فرناندو آلونسو، لاندو نوریس، لوئیس همیلتون و لوگان سارجنت همه قهرمانان کارتینگ بودند.

اما این برای من ایده جدیدی نیست، هر چقدر هم که هوشمندانه باشد. مسابقه کارت‌بازی یا همان طور که به آن ورزش‌های موتوری المپیک می‌گویند در بازی‌های المپیک تابستانی جوانان ۲۰۱۸ معرفی شد. شش تیم متشکل از دو مسابقه‌دهنده در کارت‌های الکتریکی به رقابت پرداختند. اگرچه هیچ مدالی اعطا نشد، فرانکو کولاپینتو راننده فعلی فرمول 2 و ماریا گارسیا پویگ هم تیمی اش طلا (تئوری) را به خانه بردند.

هیئت حاکمه فرمول یک، فدراسیون بین المللی اتومبیل (FIA)، از آن زمان تلاش کرده است تا مسابقات کارتینگ را به المپیک بیاورد. FIA پیشنهادی برای کارتینگ در بازی های المپیک تابستانی 2028 لس آنجلس ارائه کرده است، اما در کنار کیک بوکسینگ و کاراته کنار گذاشته شده است.

کریس واکر

اما هنوز امیدی هست.

FIA در بازی های المپیک تابستانی 2032 که در بریزبن استرالیا برگزار می شود، حرکت دیگری برای کارتینگ انجام خواهد داد. بله، این به این معنی است که هشت سال دیگر منتظر بمانیم، اما همچنین به این معنی است که این می تواند اولین شانس واقعی ما برای دیدن کارت بازی در سطح المپیک باشد.

“در نظر گرفتن امکان گنجاندن کارتینگ در برنامه رسمی بازی‌های المپیک در حال حاضر اولین گام رضایت‌بخش است. این ما را تشویق می‌کند تا به تلاش‌های خود برای بهبود پروپوزال متناسب با قالب این رقابت منحصر به فرد ادامه دهیم تا بتوانیم ارسال کنیم. یک پیشنهاد دوباره در آینده.”

از طریق سخنگوی FIA داخل بازی ها

امیدوارم این اتفاق بیفتد.

کارت به عنوان راه حلی همه جانبه برای مسابقات المپیک کاملاً منطقی است. مفهوم اصلی بسیار ساده است (در تئوری). هر کارت باید استانداردهای مورد توافق و تایید شده المپیک را رعایت کند و هر کشور باید یک مکانیک، مهندس و غیره را برای نظارت بر ماشین های تیم خود استخدام کند. تیم را فراهم می کرد. برخلاف خودروهای سبک F1، کارت‌ها بسیار بسیار زیاد هستند. مسیر ارزان تر و استاندارد کردن آن بسیار آسان تر است.

مرحله بعدی ایمن سازی مکان ها است. بازی‌های المپیک جوانان برای رویداد خود در سال 2018 از پیست کارتینگ در اتودروم بوئنوس آیرس اسکار و خوان گالوز استفاده کرد. با استفاده از بازی‌های المپیک 2024 پاریس به‌عنوان الگو، پیست کارتینگ در پیست پل ریکارد می‌تواند میزبان هر مسابقه‌ای باشد و از نقطه نظر لجستیک، اوضاع را خوب و منظم کند.

مورگان ماتورین / پیست کارتینگ پل ریکارد

اما یک گزینه دوم و سرگرم کننده تر وجود دارد: یک مسیر جاده ای در خیابان های شهر میزبان. اگرچه از نظر لجستیکی بسیار دشوارتر است، اما کارهای احمقانه تری به نام مسابقات المپیک انجام شده است. تصور کنید بهترین رانندگان جهان این را چگونه برنامه ریزی می کنند خیابان ریولی در پاریس امسال یا نمادین Place de l’Etoile.

سپس هر کشوری باید در مورد رانندگان تصمیم بگیرد. مانند بسیاری از رویدادهای المپیک به غیر از بسکتبال، رقبا احتمالاً جوان و با استعداد، اما مسابقات کارتی نسبتاً ناشناخته از سراسر جهان هستند. البته این به معنای شناخت بزرگی برای سوارکاران بالقوه ناشناخته است که شانس خود را در یک صحنه بزرگتر امتحان می کنند، که یک چیز عالی است.

اما هنوز یک گزینه دوم و سرگرم کننده تر وجود دارد.

بیایید بهترین رانندگان حرفه ای جهان را ببریم و آنها را در مسابقات کارتینگ به سبک المپیک قرار دهیم. با فرض اینکه هر راننده واجد شرایط باشد، می توانیم از بین سری های اصلی مانند F1، Formula E، IndyCar، NASCAR و مسابقات قهرمانی استقامت جهانی انتخاب کنیم. 10 کشور برتر (براساس مقدماتی نظری) واجد شرایط این رویداد خواهند بود و در مجموع 20 سوارکار در یک سری مسابقات چند مسابقه ای و از نوع حذفی برای تعیین مدال آوران رقابت خواهند کرد، مشابه چیزی مانند مسابقه قهرمانان یا 2018. بازی های المپیک جوانان

بیایید با این کمی سرگرم شویم. در اینجا تیم‌های رویایی من برای هر کشور آمده است (با عرض پوزش اگر راننده یا کشور شما در المپیک کارت ساختگی من حضور ندارد):

• استرالیا: دانیل ریکاردو و اسکار پیاستری
• برزیل: سرجیو پیترو فیتیپالدی و سرجیو ست کامارا
• فرانسه: Esteban Ocon و Pierre Gasly
• بریتانیای کبیر: لاندو نوریس و لوئیس همیلتون
• آلمان: نیکو هولکنبرگ و پاسکال وهرلین
• ژاپن: تاکوما ساتو و یوکی سونودا
• مکزیک: پاتو اووارد و سرخیو پرز
• هلند: مکس ورشتاپن و نیک دی وریس
• اسپانیا: کارلوس ساینز و فرناندو آلونسو
• ایالات متحده: کایل لارسون و لوگان سارجنت

تصور کنید کایل لارسون و لوئیس همیلتون در دور آخر طاق پیروزی لاستیک به لاستیک می روند، یا ورشتاپن و دی وری در حال تبادل رنگ در زیر برج ایفل هستند، در حالی که تماشاگران فرانسوی مشتاقانه باگت های خود را تکان می دهند. مثل یک رویای تب است که دارم می بینم.

مسابقات اتومبیل رانی قطعاً با IOC شتاب بیشتری به دست می‌آورد، که خبر بسیار خوبی است – و نه فقط در صحنه المپیک نوجوانان. در سال 2021، IOC و FIA برای سری مجازی المپیک که بازیکنان حرفه ای را از سراسر جهان گرد هم می آورد تا در یک تورنمنت چند مسابقه ای Gran Turismo شرکت کنند، با هم متحد شدند. والریو گالو ایتالیایی طلای (مجازی) را به خانه برد. و ممکن است در آینده شاهد رویدادهای المپیک مجازی بیشتری باشیم.

FIA

اما برای اینکه مسابقه‌دهنده‌های واقعی برای یک شوت واقعی در طلای المپیک به یک مسیر واقعی بروند، کارتینگ بسیار منطقی است و به نظر سرگرم‌کننده است. امیدوارم IOC و FIA موافقت کنند که این را در سال 2032 به بریزبن بیاورند و امیدواریم که بزرگ‌ترین نام‌های موتوراسپرت را جذب کند و باعث افتخار کشورشان شود.