زیباترین ماشین ژاپنی با الهام از ایتالیا در آمریکا نوشته شد

تام ماتانو زمانی که برای اولین بار از استودیوی طراحی مزدا در هیروشیما بازدید کرد کمی شوکه شد. او در سال 1983 به این شرکت ملحق شد تا ریاست استودیوی طراحی کالیفرنیا در موسسه تحقیقاتی مزدا آمریکا (MRA) تازه تاسیس را بر عهده بگیرد. در آن زمان، همکاران در ژاپن روی نسل دوم FC RX-7 کار می کردند و استودیو مانند زیارتگاهی برای پورشه 944 بود که پوسترها، مجلات و یک ماشین واقعی در داخل آن پارک شده بود.

منطق چیزی شبیه به این بود: RX-7 رقیب 944 خواهد بود، بنابراین تیم طراحی باید این خودرو را معیار قرار دهد.

ماتانو می‌گوید: «من فکر می‌کنم ذهنیت ژاپنی‌ها این است که آنها فکر نمی‌کنند (مثل چینی‌ها)، بلکه کپی می‌کنند. ذهنیت غرب این است که این سرقت علمی یا کپی برداری از تلاش کسی است. [The Japanese] فکر کنید، “ما آن را تحسین می کنیم، بنابراین آن را می گیریم و آن را از آن خود می کنیم.” “این یک فرآیند خلاقانه نیست.”

جای تعجب نیست که FC RX-7 بیش از یک شباهت گذرا به 944 دارد. برای نسل سوم RX-7 FD، ماتانو رویکرد بسیار متفاوتی را در پیش گرفت و به همراه تیمش بدون شک زیباترین ژاپنی ها را خلق کردند. ماشینی که تا به حال ساخته شده یک 944 برای الهام گرفتن در استودیو پارک نشده بود. آنها فراری داشتند.

ماتانو در ژاپن به دنیا آمد و بزرگ شد، اما اولین شغل او به عنوان طراح در جنرال موتورز در دیترویت و استرالیا و در BMW در مونیخ بود. او تاکید زیادی بر عدم کپی برداری از کارهای دیگران و ارج نهادن به فرآیند خلاقیت دارد.

کار طراحی روی FD RX-7 در سال 1987 با رقابت بین استودیوهای هیروشیما و یوکوهاما مزدا، یک شرکت مستقل بریتانیایی، و استودیوی ماتانو در MRA آغاز شد. مزدا هشت پیشنهاد برای مدل های مقیاس را به دو پیشنهاد کاهش داد، یکی از هیروشیما و دیگری از MRA. (Mazda RX-7 عالی جک یاماگوچی و جان دینکل: ماشین ورزشی افسانه‌ای مزدا عکس‌های عالی و اطلاعاتی در مورد پیشنهادات طراحی اصلی دارد. اگر می‌خواهید عمیق‌تر در RX-7 غواصی کنید، ارزش خواندن دارد.)

طراحی هیروشیما بسیار مدرن بود، با تناسبات کابین رو به جلو الهام گرفته از نمونه اولیه اسپرت خودروهای مسابقه ای مزدا. طراحی MRA کاملاً متفاوت بود.

ماتانو به یاد می آورد: «آرزو یا هدف شخصی من این بود که آن را به یک طرح جاودانه تبدیل کنم. او فکر می کرد این آخرین باری است که مزدا چنین خودرویی می سازد. FD RX-7 از طرح مکانیکی مشابهی مانند مدل قبلی خود، FC RX-7 Turbo II استفاده می کند. یک موتور دو روتور توربوشارژ نصب شده در پشت محور جلو، کابین دو نفره (با گزینه صندلی عقب باقی مانده در بازار داخلی) و دیفرانسیل عقب. با عرضه Miata به زودی، او استدلال کرد که RX-7 که FD را دنبال کرد ساختاری شبیه به یک موتور وسط موتور سه روتور خواهد داشت.

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

یک موتور وسط RX-7 به نظر یک ایده دیوانه کننده است، اما اوج حباب قیمت دارایی ژاپن نیز بود. بهبود اقتصاد باعث شده خودروسازان منابع توسعه عظیمی را برای خودروهای رادیکال فنی صرف کنند. مزدا اگرچه بسیار کوچکتر از تویوتا، هوندا و نیسان است، اما با میاتا، Eunos Cosmo سه روتور، درب بال مرغان Autozam AZ-1 و یک برند واقعاً لوکس نیز دست و پنجه نرم می کرد. آماتی. در حالی که موتور وسط RX-7 ممکن است اکنون فانتزی به نظر برسد، دهه‌ها پس از ترکیدن حباب، اینطور نبود.

ماتانو همچنین احساس کرد که چیزی برای اثبات دارد. او می‌گوید: «من می‌خواستم به مزدا نشان دهم که چگونه یک طراحی جاودانه خلق کند. “این فقط دیدگاه یک طراح نیست، بلکه فرآیندی کمی متفاوت از کاری است که آنها انجام می دهند.”

از میان دو پیشنهاد نهایی، مدیران مزدا MRAهایی را انتخاب کردند که از طرحی توسط وو هوانگ چین، طراح جوان تایوان گرفته شده بود. (چین از مصاحبه برای این داستان خودداری کرد.) پیشنهاد خود ماتانو بیشتر مدیون خودروهای اسپورت دورانی مزدا بود، با ستون B متمایز FB RX-7 اصلی و چراغ‌های نیمه دایره‌ای قسمت‌های عقب Cosmo Sport.

ماتانو مشکوک است که تیم کالیفرنیا مزایایی نسبت به رقابت دارد. هیروشیما سرد و ابری است. در اورنج کانتی، وضعیت دقیقا برعکس است. انتخاب نهایی بین پیشنهادات MC و MRA نیز در افتتاحیه بزرگ تاسیسات R&D جدید مزدا در ایروین، کالیفرنیا در می 1988 انجام شد.

مدیر طراحی وقت مزدا، شیگنوری فوکودا، در مورد مزدا RX-7 گفت: “اگر بازبینی در هیروشیما انجام می شد، انتخاب سخت تر بود.” کالیفرنیای جنوبی یکی از مراکز خودروهای اسپرت در جهان است. خورشید در آنجا روشن تر است. “هر خط و سطحی معنادارتر صحبت می کند.”

در آنجا جذابیت مفهومی MRA برای مدیران مزدا واضح بود.

طراحی چین نشان دهنده ترجیح او برای خودروهای GT بزرگتر، مانند جگوار E-Type محبوبش بود. ماتانو کمی چابک تر و ورزشکارتر بود. یک مرد ماشین اسپورت خودسر که مسئول طراحی نهایی میاتای اصلی است. مدیر برنامه FD، تاکاهارو “کوبی” کوبیاکاوا، در جاه طلبی خود برای ساخت یک ماشین اسپورت واقعی کاملا واضح بود. با توجه به ماشین ورزشی موتور چرخشی برایان لانگ RX-7 مزدا، تیم کوبی عبارت “RE Best Pure Sports” را به عنوان یک اصل راهنما انتخاب کردند. “در نهایت، [we had] ماتانو می گوید: سیال بودن بدن چین با چابکی و تناسب طراحی من به وجود می آید.

هنگامی که مسیر مشخص شد، مزدا چین را به هیروشیما فرستاد تا با تیم آنجا کار کند، در حالی که طراح یوچی ساتو به عنوان طراح ارشد FD منصوب شد و به همراه سایر اعضای تیمش به کالیفرنیا گریخت. در همین زمان فراری ظاهر شد.

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

ماتانو می‌گوید: «ایده من این بود که چون این خودرو بی‌زمان است، جوهره قدرت پایدار یا حضور 275 GTB را دارد، خودرویی که ثابت کرده است در آزمون زمان ایستاده است.

بهتر است از یک فراری کلاسیک به عنوان الهام بخش استفاده کنید تا یک رقیب معاصر که ممکن است سن ضعیفی داشته باشد. در اواخر دهه 1980، 275 GTB ثابت شد که مورد علاقه تمام دوران است.

خوشبختانه، زمان برای ماتانو درست شد. او به طور خاص به دنبال یک 275 نبود، اما دوستی با یک دوست زرد داشت و در حالی که منتظر ترمیم بود، به مکانی برای نگهداری ماشین نیاز داشت. ماتانو به استودیوی طراحی مزدا به عنوان فضای ذخیره‌سازی پیشنهاد داد تا بتواند از تیمی که روی RX-7 کار می‌کنند الهام بخشد. یک برد-برد.

خودروهای دیگری نیز وارد شدند، مانند E-Type چین و De Tomaso Vallelunga از Matano. مزدا در آمریکا نیز RX-7 های قدیمی و Cosmo Sport داشت. دوست فراری زرد هم یک مرسدس بنز 300SL Gullwing آورد.

ماتانو به یاد می آورد: «او دوست خوب و قابل اعتمادی است، بنابراین از او خواستم هر چند وقت یک بار به ماشین های ما نگاه کند. “وقتی RX-7 شکل گرفت و ما آن را نقره ای کردیم، فکر کردیم، “این شبیه یک Gullwing است!” گفتیم یک روز آخر هفته، دوستش Gullwing خود را آورد و با RX-7 در حیاط پارک کرد.

استفاده از RX-7 در فضای باز با 275 نیز اثرات جالبی داشت.

عکس: شان سی رایس | موتور 1

ماتانو می‌گوید: «وقتی در استودیو بودیم و آن را با مدل‌های سفالی و چیزهایمان مقایسه می‌کردیم، فکر می‌کردیم که یک دسته بسیار خوب روی آن ماشین داریم. سپس یک روز او را به حیاط بیرون بردیم و 275 عضله و قدرت بیشتر به دست آورد که 20 تا 30 درصد بیشتر از چیزی است که ما در داخل به آن نگاه می کردیم.

ماتانو همیشه فیلسوف فکر می کند که پینین فارینا، خانه طراحی مسئول 275، به طور ذاتی درک می کند که چگونه اتومبیل ها را در فضای باز خوب جلوه دهد. هنگامی که آنها را در فضای باز قرار می دهید، بدن آنها به نوعی کشش می یابد تا فشار اطراف خود را تحمل کند، برخلاف فضای داخلی با فضای محدود.

با این حال، او بلافاصله متوجه تفاوت های مکانیکی بین 275 GTB و RX-7 می شود. یعنی، در حالی که فراری دارای یک V-12 بزرگ در زیر کاپوت است، RX-7 دارای یک روتور دوگانه فوق فشرده است. و مزدا نمی‌خواست RX-7 بی‌صداقت باشد. او یک خودروی فوق سبک و فوق خالص می خواست که بدنه آن در اطراف اجزای مکانیکی منقبض شده باشد.

در طول سال 1988، طراحان مزدا طراحی FD را اصلاح کردند. تغییر بعدی باعث شد که مزدا بعد از اینکه تصمیم گرفت در کلاس خودروهای کوچک ژاپنی قرار نگیرد، عرض خودرو را افزایش داد تا لاستیک‌های پهن‌تری را در اختیار داشته باشد. در پایان سال 1989، مدلی که ما اکنون با نام FD RX-7 می شناسیم اساساً کامل شده بود.

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

عکس: شان سی رایس | موتور 1

این خودرو تنها چند ماه پس از پیروزی مزدا در لمانز در سال 1991 به عنوان مدل 1993 عرضه شد که اولین و تنها پیروزی برای یک خودروی با موتور چرخشی بود. از هر نظر خیره کننده بود. به لطف کار کوبی و تیم متخصصش، زیبایی آن تنها با دینامیک رانندگی برتر همراه بود.

ماتانو در مورد FD حق داشت و نه به دلایلی که او انتظار داشت. این آخرین در نوع خود بود. حباب ترکید و مزدا دیگر هرگز RX-7 را تولید نکرد. بعدی و آخرین ماشین اسپرت چرخشی او، RX-8، ارزان تر و کاربردی تر از FD با تکنولوژی بالا و بدون سازش خواهد بود. در ایالات متحده، FD RX-7 تنها به مدت سه سال از سال 1993 تا 1995 در فروش بود. تا سال 2002 در ژاپن وجود داشت و در آن زمان تولید به 68589 دستگاه رسید. این تنها 8.5 درصد از کل RX-7 بود.

با این حال، FD نجات یافت. در دهه 1990 به دلیل افزایش علاقه به خودروهای پرفورمنس ژاپنی و کاهش ارزش تعداد کمی از خودروهای فروخته شده در ایالات متحده، ارزش ها به سرعت در ایالات متحده افزایش یافت. و از نظر طراحی، FD RX-7 غیرقابل انکار است.

ماتانو می‌گوید: «به طور کلی فکر می‌کنم ما کاری را که می‌خواستیم انجام دادیم و 30 سال بعد حرف خود را ثابت کردیم.

با تشکر فراوان از مزدا عملیات آمریکای شمالی برای ارائه RX-7، بروس مایر برای ارائه فراری 275 GTB/4، و موزه خودرو پترسن برای فراهم کردن فضا و کمک به تسهیل کل این تصویربرداری.