«مکان آرام: روز اول» به من یادآوری کرد که چرا این مجموعه فیلمی است که همیشه باید در سینماها ببینید

من هر فیلم «یک مکان ساکت» را در سینماها دیده‌ام، و هرگز تجربه‌ای پرخوش‌کننده نیست. آخرین اسپین آف، «مکان آرام: روز اول» تفاوتی نداشت. من و بقیه حضار به طور جمعی نفس خود را حبس کردیم و موجودات بیگانه وحشتناکی را تماشا کردیم که با شنوایی شدید به شدت روی زمین فرود آمدند. درست مثل شخصیت ها، هیچ کس جرات نمی کرد حرفش را بزند.

البته از تماشاگران تئاتر انتظار می رود که در حین اجرا سکوت کنند (همانطور که همه می دانند همیشه اینطور نیست) اما این سکوت متفاوت بود، تنش بیشتری داشت. می‌توانستید احساس کنید که همه چقدر عصبی هستند، که مخصوصاً زمانی که من و شوهرم بعد از اتمام اعتبار به آنجا رفتیم، مشهود بود. در صدای خش خش بلندی می داد که در سراسر سالن طنین انداز شد و همه ما مثل آهو در چراغ های جلو یخ زدیم. شاهد این موضوع عجیب بود، تقریباً به اندازه تسکین خنده های بعدی. اما این فقط نشان دهنده سطح غوطه وری است که تماشای این فیلم ها در سینماها می تواند تجربه تماشا را به همراه داشته باشد.